saloobin

disclaimer: hindi ako galit. kailangan ko lang ng pang-unawa n'yo. naisip ko lang...

bakit nga kaya sa dinami-dami ng mga kaibigan ko at ng mga nakakakilala sa'kin, parang walang nakakaalam kung ano/sino talaga 'ko? mahirap ba 'kong intindihin? o ayaw n'yo lang talagang bigyan ng pagkakataon ang mga sarili n'yo na intindihin ako?

magaling akong makinig. kahit ano pa ang gusto mong ikwento, papakinggan ko. kahit paulit-ulit pa yan, wala akong pakialam. basta kung gusto mong mapakinggan ka, magsalita ka lang. pramis, makikinig ako. at hindi ako magpapanggap lang na nakikinig. kahit ipaulit mo pa sa'kin ang lahat ng sinabi mo, gagawin ko. mapatunayan ko lang sa'yo na pinakinggan talaga kita. minsan, wala akong masabi. yun yung mga pagkakataong alam ko na hindi mo kailangang may sabihin ako. gusto mo lang may makinig sa'yo. pero minsan, dumarating din sa point na ako naman yung gustong magkwento. ako naman yung gustong may makinig sa'kin. sana paminsan-minsan, hayaan mo akong magsalita. wala kang dapat gawin. makinig ka lang. kahit magpanggap kang nakikinig, ok na rin yun. basta sana lang wag kong makitang nagpapanggap ka lang. dahil masakit para sa'kin yun. nakikinig ako, tapos pag ako na ang magsasalita, walang magbibigay ng oras na makinig man lang? sana nga, alam mo kung kailan ko kailangang tanungin mo ko kung "may gusto ka bang sabihin?"

masayahin ako, oo totoo yun. sobrang dali ko lang patawanin. hindi mo kelangan ng maraming effort para mapatawa mo 'ko. may mga araw pa nga na natatawa ako kahit sa napakababaw na bagay. lalo na kapag wala akong tulog. nag-aaliw ng sarili para magising. masarap daw ako tumawa, sabi n'yo. nakakahawa. madali ko ring napapatawa ang mga tao sa paligid ko kung gusto ko. makulit daw kase ako, sabi n'yo ulit. pero ang hindi n'yo alam, hindi lahat ng tumatawa eh masaya. may mga pagkakataon ding itinatago ko lang sa likod ng mga matutunog na halakhak ang lungkot na nararamdaman ko. pwede siguro akong artista. dahil hindi n'yo man lang alam kung kelan ako masaya talaga o nagsasaya-sayahan lang. o baka naman wala lang talaga kayong pakialam.

kapag tahimik ako, iniisip n'yo agad na galit ako. wala ako sa mood. may topak. may sumpong. na para bang ang gusto kong iparating eh "wag kayong haharang-harang sa dadaanan ko at baka pagsisipain ko kayong lahat". pero maraming dahilan kung bakit ako tahimik. pwedeng galit nga ako... o may sariling problema akong iniisipan ng solution... o may problema ng ibang pinuprublema ko na rin... o ngumingiting mag-isa dahil sa isang masayang pangyayaring binabalik-balikan ko sa isip ko... o may ina-analyze na bagay... o may trabahong hindi matatapos kung hindi ako tatahimik... o nakikipag-argumento sa sarili/napapraning/nalulungkot/nape-pressure... o sadyang gusto lang ng tahimik na mundo. maraming dahilan. pag ang tao ba, masyadong maingay at masayahin, wala na bang karapatang tumahimik paminsan-minsan? kapag tahimik ako, ni isa ba sa inyo, nagtangka man lang na lapitan ako at tanungin, "bakit ka tahimik? may problema ka ba?" walang gumagawa nu'n. dahil nga iniisip n'yo agad na galit ako at baka masigawan ko lang kayo kapag kinausap n'yo ko. pero hindi ganun yun. minsan, tumatahimik ako dahil gusto kong tanungin n'yo ko kung baket ako tahimik. pero hindi ganun ang nangyayari. baket? dahil takot kayo sa'kin? baket? o baka ulit dahil wala kayong pakialam? siguro nga.

hindi ko rin maintindihan kung bakit kapag kausap kita at bigla akong tumahimik, ina-assume mo na agad na nagalit ako sa'yo. sikat ka ba para maging dahilan ng pagbabago ng mood ko? hindi mo man lang naisip na baka natahimik akong bigla dahil sa isa sa mga dahilang sinabi ko kanina. bakit mo iisiping nagalit ako sa'yo kung alam mong wala ka namang ginagawang masama sa'kin? pwera na lang kung may ginawa ka talaga na alam mong ikagagalit ko. kilala mo naman siguro 'ko kahit papa'no at alam mo yung mga bagay na pwedeng maging dahilan para magalit ako. pero kilala mo nga ba 'ko? o nagpapanggap ka lang na kilala mo nga ako?

hindi ako pabaya sa trabaho. siguro minsan, iniisip n'yo na pinagwawalang bahala ko yung mga bagay na dapat pina-prioritize ko kapag trabaho ang pinag-uusapan. pero mali kayo. hindi ako masaya kapag nade-delay ang mga reports ko. naranasan ko ng matambakan ng trabaho nung mga panahong pinapatunayan ko sa inyo na hindi nyo dapat ginagawang issue ang pag-o-overtime ko. dahil pare-parehas nating alam na sobrang dami talaga ng trabaho natin at hindi natin matatapos lahat sa loob lang ng walong oras kada araw. ewan ko sa inyo, pero para sa 'kin, may mali sa sistema. ang daming trabaho, kakaunti lang ang oras. bagong taon na. hindi pwedeng kagaya na naman tayo nung mga nakaraang taon. kailangang may mabago. kaya binabago ko ang style ko. gusto kong gumawa ng sariling sistema para matapos ang trabaho ko. hindi n'yo nakikita yun. kase ang nakikita n'yo lang eh yung gusto nyo'ng makita. yung pabor lang sa inyo. puro kayo reklamo, wala naman kayong ginagawa. magreklamo kayo kung inaabot din kayo ng hatinggabi sa opisina kagaya ko. maswerte nga kayo, nakakauwi pa kayo sa oras na gusto nyo'ng umuwi. palit kaya tayo? tingnan ko lang kung makaya n'yo!

madali lang akong kausapin. ang dali-dali ko nga lang lapitan kung gusto n'yo talaga. bakit ba kayo natatakot sa'kin eh ang bait-bait ko?!? masyado bang malakas yung personality ko? masyado ba 'kong maangas? masyado ba kayong nai-intimidate sa presence ko? masyado ba kayong natatakot kapag inaakala nyo'ng galit ako? sus! ako lang 'to! ang simple-simple lang ng mga bagay para sa'kin. kung may gusto kayong sabihin, sabihin n'yo lang. kung sa tingin n'yo masama ang ugali ko, sabihin n'yo. kung may gusto kayong ireklamo, ireklamo n'yo sa'kin ng derecho. wag n'yo na padaanin sa iba para tapos na ang usapan. para naman maitama ko yung maling iniisip n'yo tungkol sa'kin. para naman maipagtanggol ko yung sarili ko sa mga taong kagaya n'yo. ang simple lang di ba?

'eto lang naman yan, eh... kung sa tingin n'yo mali ako, tatanggapin ko ng buong puso yung pagkakamali ko. siguraduhin n'yo lang na kaya n'yong patunayan na mali talaga 'ko. dahil kapag alam kong tama ako, kahit saang argumento tayo makarating, ilalaban ko na tama ako. sutil ata ako! at matigas ang ulo ko sa alam kong tama!

at isa pa... tao ako sa mga totoong tao. pero hindi sa mga taong nag-aasal hayop. bati-bati tayong lahat. kung ano ang trato mo sa'kin, asahan mo, doble ang gagawin kong pagtrato sa'yo. kung mabait ka, mas mabait ako sa'yo. pero kung salbahe ka... well... ibang usapan na yun. tingnan na lang natin kung sino ang mas salbahe sa ating dalawa.

o sya, sige na... mahal ko kayong lahat. peace tayo!