kupas

may apple.
parang masarap kainin.
nag-aanyaya.
parang sinasabi nya...
"halika, kainin mo 'ko."
binalak kong patulan.
pero hindi ko gustong kumain ng apple.
may iba akong gustong kainin.
kaya sabi ko, mamaya na lang.
madami na 'kong nakain.
iba't ibang pagkain.
yung apple, andun pa rin.
naghihintay.
maraming beses ko rin s'yang binalikan.
binalak kainin.
pero sa tuwing andun na ko at kukunin na s'ya,
biglang nagbabago ang isip ko.
parating may mas masarap kainin.
may ibang gusto.
mamaya na lang.
bukas na lang.
hanggang dumating ang oras
na gusto ko nang kumain ng apple.
pero yung apple, tuyo na.
parang hindi na masarap.
hindi na matamis.
wala nang lasa.
sa sobrang tagal ng paghihintay n'ya sa'kin,
nagsawa din.
napagod.
hanggang bumitaw na lang
at hinayaang mabulok ang sarili.
matagal n'ya akong hinintay.
pero nung gusto ko na ng apple,
wala na.
huli na ang lahat.
wala nang magawa.
sayang.