scratch paper ulit

ONE LAST TIME

one last time, let me hold you
just before you go
to make me feel the warmth
of your love i used to know
to help me ease the pain
of letting go of you
and keep it in my mind
how much you've loved me, too.

one last time, let me hug you
to let you know i'm here
that even if you've gone too far
to you, i'll still be near
and though you're leaving me all alone
i'm always here to stay
to wait for the day you're coming back
to never go away.

one last time, let me kiss you
and bade you now goodbye
to wish you won't forget
this day that i did cry
before you go, i'm here to say
this vow that i will make
your memories will still remain
this promise, i won't break.


***

luma na 'to... more or less, kasabayan ng IF. nakalkal ulit kasama ng mga lumang gamit... ni wala man lang date. para kanino kaya ito?!? hmmmm.... [kunwari, hindi ko maalala hehehe]

nagsimula akong sumubok magsulat nung college ako. mostly ng mga writings eh mga jologs na tula, mga madamdaming letters na hindi naman naibigay sa dapat pagbigyan dahil sa kawalan ng lakas ng loob, at kung anu-ano pang anu-ano. marami rin akong friendships na nagawan ng tula dati. yung iba, tula tungkol sa mga iniirog nila nung panahong yun. yung iba naman, tulang may kinalaman sa mga buhay nila. may mangilan-ngilan ding writings nung high school pero mga kinain na ng lupa. wala kasi sa isip kong karirin ang pagsusulat kaya hindi ko itinago yung mga naisulat ko dati. magsusulat, isisingit sa libro or sa notebook, hanggang sa mawala na lang. wrong move. kung ang pagtatago ng mga isinulat eh isang category ng pagiging writer, dun pa lang, hindi na 'ko uubra. kaya frustrated writer na lang. hehehe.

hindi ko alam kung baket ako nagkalkal ng mga lumang gamit. siguro, sa kawalan na rin ng magawa. senti mode tuloy ako. dami kong gustong balikan. kung pwede lang sana. kaso, hindi na pwede....